กินใช้ไม่พอ จะอยู่รออย่างไรกัน
พี่เลยต้องคิดซมซาน ไปทำงานที่เมืองเกาหลี
จำปารอหน่อยดูแลไร่อ้อยให้ดี
รักพี่รอพี่ นะ จำปาป่าอ้อย
หนึ่งปีผ่านไปเวลาใจมันเดินช้า
เฝ้าคิดถึงจำปา มาพร้อมเงินตราค่าแรงไม่น้อย
จะบินข้ามฟ้ากลับมาหาเนื้อกลอย
พอมาถึงไร่อ้อย ไม่เจอะสาวน้อยที่ชื่อจำปา
จำปาลืมต้นลืมตัวตนคนทำไร่
พี่ไปหาเงินแดนไกลเหนื่อยยากแทบตายบุกน้ำข้ามฟ้า
มาเห็นไร่อ้อยกำลังแห้งหงอยโรยรา
เหมือนกันเลยกับอกข้า ไม่เห็นจำปาเหี่ยวแห้ง
ทำงานแทบตายทนไปขายแรงงาน
ไม่คุ้มเลยพอกลับบ้าน คนรักของฉันมาหน่ายแหนง
เธอทิ้งไร่อ้อยให้เอนต้นคอยความแห้งแล้ง
เหมือนปล่อยฉันกลั่นแกล้ง ให้รอแก้มแดงจำปาป่าอ้อย
จำปาลืมต้นลืมตัวตนคนทำไร่
พี่ไปหาเงินแดนไกลเหนื่อยยากแทบตายบุกน้ำข้ามฟ้า
มาเห็นไร่อ้อยกำลังแห้งหงอยโรยรา
เหมือนกันเลยกับอกข้า ไม่เห็นจำปาเหี่ยวแห้ง
ทำงานแทบตายทนไปขายแรงงาน
ไม่คุ้มเลยพอกลับบ้าน คนรักของฉันมาหน่ายแหนง
เธอทิ้งไร่อ้อยให้เอนต้นคอยความแห้งแล้ง
เหมือนปล่อยฉันกลั่นแกล้ง ไม่เจอะแก้มแดงจำปาป่าอ้อย